مرکز آموزش رولکس واقع در دانشگاه پلی تکنیک فدرال در شهر لوزان سوئیس قرار دارد.این ساختمان توسط شرکت ژاپنی سانا ( کازویو سجیما و ریوئه نیشی زاوا) طراحی شده.قابل توجه است که این دو معمار به دلیل استفاده هنرمندانه از نور و شفافیت در ساختمان هایشان در سراسر جهان برنده جایزه 2010 پریتزکر شدند.

ضحی حدید، معمار مشهور عراقی و از برجسته ترین معماران جهان، با طرح های منحصر به فردش، تحسین بسیاری از انسان ها را برانگیخته است. او به خوبی طرح خود را از تخیل به واقعیت تبدیل می کند.

برای مقابله با کلیشه‌های مرسوم در ساخت پل‌های متقاطع و به جای تصویری عریض شده از دو سطح، اکنون تلاش می‌شود تا به قدرت جاذبة این پل‌ها افزوده شود. ایده صفحات حلقوی چندان موضوع تازه‌ای نیست.
سال گذشته، شرکت آنارکیتشکتر پروژة عظیمی را در وین اجرا کرد. شرکت بی‌آی‌جی نیز پروژه‌های مشابهی را به اجرا درآورده است. آنچه که در پروژة اجرا شده توسط اوپنهایم جذابیت دارد، مکان آن است یعنی امارات متحدة عربی. تلاش زیادی شده تا این پروژه کارآیی زیادی داشته باشد.

در جایی که وسعت فضا در نیویورک ارزشمند است، معماران باید مرزهای طراحی و خلاقیت هایشان را گسترش دهند. ساختمانی جدید در مسیر بوری Bowery ،مربوط به شرکت فاستر و همکارانش ، فضای باریکی در خلال استفاده برجسته از آسانسور است که غالبا نادیده گرفته شده است.گالری اسپرون وست واتر Sperone Westwater Gallery ،فقط از طرف فضای ورودی25 پا و در عقب ساختمان تا 100 پا ادامه پیدا کرده، بنابراین ساخت وضعی تماثیل گونه تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد. و برای یک گالری هنری، ورودی بزرگ الزامی است.بنابراین نورمن فاستر Norman Foster و گروهش از آسانسوری مرکزی به عنوان قسمتی از فضای نمایشگاهی این گالری استفاده کردند. آسانسور به یک اتاق متحرک 12*20 فوتی تبدیل شد که به پنج طبقه ای که در آنجا آثار هنری نمایش داده خواهد شد، متصل شده .به گفته ی این شرکت، اتاق به بازدیدکنندگان اجازه خواهد داد که به تدریج بین سطوح حرکت کنند و یک نمای برجسته در مسیر بوری Bowery ایجاد خواهد شد. همچنین اتاق متحرک می تواند،به عنوان فضای اضافی عمل کند. با توقف اتاق متحرک در صورت لزوم، فضا را می توان گسترش داد و آسانسور و پلکانی جداگانه برای دسترسی جایگزین خواهد شد. برای این گالری، هنر آن چیزی نیست که روی دیوارهاست، هنر آن چیزی است که دیوارها خود بیانگر آنند.

مجموعه ی 2200 متر مربعی پیاده محور لینک هایبرید در نزدیکی دیوار شهر قدیمی پکن. با هدف مواجه با توسعه های در حال انجام شهری از طریق خلق فضاهای شهری متناسب با قرن بیست و یکم و تمرکز بر فضاهایی دعوت کننده و و از هر طرف گشوده به سوی مردم طراحی شده اند.فضای عمومی نمایشی شهر، از طریق لایه های فضایی چندگانه و پاساژهای متعددی که در پروژه تعبیه شده اند مجتع لینک هیبرید را به شهری باز درون شهر تبدیل می کند. این پروژه باعث ترویج روابط تعاملی شده و برخورد هایی که در فضای عمومی به وجود می آیند را با تغییر از یک فضای تجاری،مسکونی و تحصیلی به یک فضای تفریحی تقویت می کند.مجموعه ی کامل یک فضای شهری سه بعدی ست که در آن ساختمان هایی که روی زمین،زیر زمین و بالاتر از آن هستند با یکدیگر ادغام شده اند.